Who are you?

De Zorua vond het weer eens tijd om opzoek te gaan naar een chille hangplek om de saaie hete dag door te brengen. Een briesje steeg op en Nighteye ving een heerlijk bekende geur op. Persim berries. ‘hmm beter bestaat er niet.’ Dacht de Zorua. Maar hij rook ook een ander geurtje. Eentje die hem heel bekend voorkwam. ‘pff de stank van clanpokemon.’ Dacht hij. ‘Nouja alles voor de bessen.’ Hij sneakte dichterbij en bij het bosje aangekomen zag hij door het struikgewas heen een grote pokemon staan. Een Absol zo te zien maar… maar deze had wel hele rare kleuren. Hij kreeg een sluw ideetje wat meteen ook grappig voor hem zou zijn. ‘met een grijns gebruikte hij de kracht die alle zoruas geschonken was om grappen uit te halen. Dat was de enige reden dat ze het konden toch? Hij transformeerde in een exact zelfde absol als diegene die voor hem stond. Eentje met rare kleuren. als hij zou praten zou hij zichzelf verraden. Hij stond op en stond plots oog in oog met de pokemon voor hem. ‘dit was toch wat enger dan gedacht.’ Dacht de zorua. ‘Hopen dat het goed afloopt en ik er met de berries vandoor kan.’ Waren Nighteye’s gedachten.

‘Hihi.’ Daar was het bekende lachje van Zorua’s. ‘deze absol was grappig. Waarom zou ze zo nerveus zijn. Ze zou nu toch ook wel moeten doorhebben dat ik een kopie van haar ben.’ ‘’ben jij de darkclan leader? Is shadowmoon dood?’ wie zou dat nou weer moeten zijn. Dacht Nighteye. Daar ging zijn lachje weer. ‘hihihi.’ Hij begon de absol tegenover hem na te doen qua bewegingen. Elke beweging die de ander vanaf nu zou maken zou hij direct kopieren en na doen. Dan zou de mindblow real worden. Zo te zien wist de pokemon ook niet veel over zorua’s of uberhaupt dat ze er zijn. Iedere pokemon die ze wel kende zou meteen het staartje zijn opgevallen. De absol nam een hapje van een berry. ‘Hah eindelijk een goed idee.’ Dacht hij. Gretig nam hij ook een berry. ‘Ah lekker net wat ik nodig had.’ Dacht Nighteye. ‘‘Ga je nou nog andwoord geven? Anders ben ik gedwongen je aan te vallen, en ik denk niet dat je dat wilt!’’ hihi’ wat een zenuwpees. Hij kreeg nog een grappig ideetje hopelijk zou het lukken. Het zou echter niet heel fijn zijn als ze me zou aanvallen. Ze ziet er heel sterk uit en ook al kan ik haar kopieren haar kracht krijg ik niet. Nouja hij bedoelde dit allemaal niet fout. Hij keek de absol nog een keer uitdagend aan en sprong naar achter de bosjes in om vervolgens een halve cirkel om de absol heen te lopen. Hij zorgde dat hij veel geluid maakte dat ze hem zou horen. ‘En nu hopen dat ze hem zou volgens.’ dacht hij met een grijns.

‘Goedzo volg me maar. Dichterbij.. dichterbij. Dang waarom doet ze nou double team. Nouja maakt niet heel veel uit.’ Hij had goed op bewegingen gelet en zag dat maar een een andere kant opging. Dat moest de echte zijn. Hij trok nog een tak weg en hield die achter. Toen de volgens hem echte absol voorbij kwam liet hij de tak los. Woosh! Daar ging de terugverende tak. Als de tak haar zou hebben geraakt wat hij hoopte dat was gebeurt, Zou dit hem precies genoeg tijd geven om te veranderen in een furret. Een van zijn favoriete transformaties. Dan zou dit geweldig worden. Ze zou helemaal verbaast zijn en zoeken naar de andere absol. Als dit ook zou lukken zou hij nog een ding doen en daarna maar gewoon weggaan met de berries. Snel veranderde hij naar de furret. Dit was allemaal bedoeld om haar af te leiden van de berries en het zou lukken ook. Hij was niet sterk maar wel slim. ‘hihihi’ daar ging dat weer vanzelf

Oeps dit ging niet volgens plan. Hij was net te sloom geweest met transformeren en had nog niet weg kunnen komen. ‘’Dus jij bent wel een Ditto!’’ klonk haar stem. Zijn mond zakte voor een seconde open van verbazing. ‘serieus ze vergelijkt een superieure pokemon als ik met een ditto die alleen in pokemon kan veranderen….’ Nou ja maakt niet uit hij dacht 1 seconde heel snel na en kreeg een idee door iets dat hij in zijn ooghoek zag. Een andere furret snel krastte hij met zijn pootjes op de grond en de andere furret wist wat hem te doen stond. Nighteye sprintte weg door het poortje van die rare absol naar de andere furret en samen renden ze het bos in. Gelukkig was de andere furret niet gezien door haar want anders zou dit grandioos mislopen. Eenmaal om de hoek van een grote boom krastte hij nog wat naar de furret en die bleef staan. ‘heerlijk furret’s even snel in voor een grap als ik.’ Grinnikte de zorua. Nu een wat moeilijkere transformatie die ook veel moeite kostte. Maar het lukte en hij veranderde in een ursaring. Een hele grote, sterke ursaring. Dit zou het beste gedeelte worden. Hij zou zo hard brullen dat de absol van haar poten zou worden geblazen. Althans dat hoopte hij. En die andere furret zou doen of hij de ‘’ditto was’’ pff hij kon nog steeds niet geloven dat ze echt dacht dat hij een ditto was. Oke daar was ze weer. ‘3, 2, 1.. WRAAAAARGGG!!!!! Hij brulde met de grote longen van een ursaring….

Dit was het langverwachte moment waar hij op had gewacht. Nu kon hij zijn gang gaan. Ook al zou ze het zelf niet door hebben zijn plan was al geslaagd. Hij had een heel rondje gelopen om de plek waar ze elkaar het eerst ontmoete. Hij had nu onderhand wel genoeg tijd gerekt en zijn nieuwe furret maatje moest nu onderhand wel klaar zijn met het plan. Hij was wel moe door alle transformaties, maar hij kon nog wel voor even 1 keer veranderen. Hij maakte de wel bekende salto en hij veranderde in een zubat. Hij fladderde hoog boven de bomen weg en keek nog even achterom om het verbaasde gezicht van de eigenlijk wel een beetje zielige absol te zien. Zo wat had hij een lol beleefd dacht hij terwijl hij verder vloog richting het afgesproken punt. Die paar krasjes die hij had gegeven hadden veel inhoud gehad ook al leek het voor het niet kennende oog niet zo. In die paar krasjes hadden de 2 pokemon afgesproken samen weg te rennnee, samen te roleplayen tegen de absol, en terwijl Nighteye de absol afleidde, pakte de furret zoveel berries als hij kon van de struik waar ze elkaar hadden ontmoet en rende hij ervandoor naar een paar bomen terug, de hele struik kaal achterlatend. Nog iets verder het bos in zouden de 2 pokemon de buit verdelen en hun wegen scheiden. Ah daar was de furret en hij was al tevreden op de berries aan het kauwen. ‘zo en nu voorlopig maar niet meer hier terug komen voordat ik de absol echt kwaad maak dacht de geniepige zorua. Hij nam zijn deel van de buit mee en groete de furret nog even. Daarna liep hij met een vrolijk humeur weg naar zijn shelter. Hij wist dat de absol een goede neus zou hebben dus hij waadde door wat water om zijn sporen te wissen. Hij wou natuurlijk niet hebben dat er opeens een ongewenste absol voor de deur stond grinnikte hij.